زندگی بهتر

دارم فکر میکنم چیه که باعث پریشونی من میشه؟ چیه که خواب شبمو خراب کرده؟منو سرگردون کرده ،نمی فهمم این روزا چطور میگذره

خیلی چیزا هست.ولی باید یه کاری کنم حواسم پرت شه.امتحان کردم دیدم که  درس خوندن و زیاد کردن ارتباطم با خدا موثره.بخاطر همین برنامه ی درسی ریختم و تسبیحم رو گذاشتم کنار بالشم که شبا قبل از خواب ذکر بگم.

ولی پیدا کردن ریشه ی این پریشونی ها واجب تره.من زیاد به گذشته و اتفاقاتی که تو زندگیم افتاده فکر نمی کنم.البته قطعا تاثیراتی روی زندگی و احوال الانم داشته اما خودمو اسیرشون نکردم.موضوع آینده ست.این که به کجا میخوام برسم؟کجا میخوام برم؟ چیکار میخوام بکنم؟

خب ارشدم رو که تموم میکنم و بدون شک به راحتی دکترا قبول میشم.اما بعدش چی؟ هر روز دارم  بچه های پی اچ دی  رو می بینم.اونا از من پریشون ترن.نه کار درست و حسابی،نه زندگی درست و درمون.مثل خودم هستن با یه پیشوند دکتر 

حقیقتش نمیخوام دو سال دیگه بشم یکی مثل اینا.اگه قراره دکترا بگیرم باید بعدش به یه دردی بخورم.باید تز دکترام  گره از کار یکی باز کنه.اینجا همش دور باطل زدنه.یه عالمه پول خرج میشه،با هزار بدبختی یه کار تحقیقاتی میکنی به یه نتیجه میرسی بعدش هیچی به هیچی! 

مثلا من اگه ثابت کنم فلان دارو درمان فلان بیماری رو بهبود میده چی میشه؟ هیچی نمیشه،هیچی!

حداقل یکی دلش خوشه هم درس میخونه هم از زندگیش لذت میبره.اما اینجا نمیشه از زندگی لذت برد.انقدر سخت گیر و وقت گیرن که انرژی و وقت آزادی نمیمونه که کسی بخواد تفریحی داشته باشه.

اصلا اینا به کنار. این جو مسخره ی چشم و هم چشمی و حسادت و دروغ و ریا و حقه بازی رو کجای دلم بذارم؟

یه وقتایی یه شرایطی پیش میاد میمونی سر دو راهی خیر و شر.اگه شر رو انتخاب کنی که میشی یکی مث همین دروغ گو های اطراف . اگه خیر رو هم انتخاب کنی از خیلی چیزا عقب میفتی.

حالم از این وضعیت به هم میخوره.اینجا جاییه که اگر صداقت داشته باشی به فنا میری.باید به جای صداقت سیاست داشته باشی.باید زبون بریزی.پاچه خواری کنی.ادا در بیاری. من اینجا رو دوست ندارم. من حالم از اینجا به هم میخوره.من نمیخوام تغییر کنم.من میخوام ساده و صادق باشم.ولی انگار به ضررم تموم میشه...

زندگی من نباید اینجوری باشه