۹۵ لعنتی داره تموم میشه.فقط خدا میدونه و خودم که چه سال سختی داشتم.پر از بغض و گریه.خیلی زور زدم حالم خوب باشه و خودمو از زمین بلند کنم.بعضی وقتا از مشکلاتم فرار کردم،گاهی تسلیم شدم و گاهی هم جنگیدم.مشکلاتم به درسم که اولویت زیادی برام داره لطمه زد.به اعتماد به نفسم هم همینطور.با هیچکس درباره شون حرف نزدم،سعی کردم ولی نشد.فقط گهگاهی وقتی با هم اتاقیم شهرزاد صحبت میکردم میدیدم مشکلاتمون تقریباً مشابه هم هستن.ولی راه حل پیشنهادی دوتامون فرار و نادیده گرفتنشون بود.
میدونم که اتفاقاتی که امسال برام افتاد بدترین اتفاق عمرم نبودن.میدونم بدتر از اینا در انتظارمه،از دست دادن ها و رفتن ها و غصه ها و شکستن های زیادی هستن هنوز...
۹۵ رو خودم بد شروع کردم،بی انگیزه و بی برنامه و بی انرژی، مشکلات شخصی و خانوادگی هم دامن زد بهش.
ولی ۹۶ رو خودم میسازم.باید مشکلاتمو حل کنم.باید یه کاری واسه خودم بکنم،نیاز شدیدی به انرژی مثبت دارم.اگر کسی ظاهر زندگیمو نگاه کنه فک میکنه خیلی مثبت و خوشم.ولی اینا همون تلاش هاییه که دارم واسه بهتر شدن میکنم.
ولی امید دارم به آینده.....
- ۷ نظر
- ۳۰ اسفند ۹۵ ، ۰۰:۴۳