زندگی بهتر

واسه یه درس دو واحدی سه تا امتحان دادم.یکی هفته ی پیش،دوتاش هم دیروز و امروز بود که دیگه از شدت فشارش کمر درد گرفته بودم.دیشب که تا صبح خواب عضلات و اعصاب دست و پا رو می دیدم. جدی دارم میگم.اعصابم به هم ریخته بود.نه فقط من که سه تا همکلاسی دیگه م هم همینطوری بودن. دلم واسه خودمون سوخت. میدونم که هیچکس جز خودمون ما رو درک نمی کنه و نمیدونه وضعیت ما چجوریه.میدونم که تهش با کسانی مقایسه میشیم که یک درصد از سختی های ما رو نکشیدن.میدونم که بقیه ی هم رشته ای هامون از دانشگاه های دیگه، ارشدشون رو دوساله تموم میکنن اما ما سه سال گیریم.میدونم که باید در جواب بابام که باورش نمیشه من همش گیرم و وقت سریال دیدن!!!  ندارم باید سکوت کنم.میدونم...

الان تمام بدنم درد میکنه.خیلی خسته م.میدونم اخیراً خیلی غر میزنم ولی چاره ای ندارم.شاید این غر زدن تسکینم بده